Dit werk gaat over hoe het lokale zich verhoudt tegenover het globale. Hoe ergens in de wereld iets openscheurt en zich op de oevers van de plaatselijke bevolking stort. Het gaat over hoe de "locals" reageren op de machinaties van het grote wereldgebeuren en welke rol ze vertolken in dit immer wentelend rad, over de uitdaging onze streekgebonden liefde uit te spelen en een plaatsje te veroveren te midden deze grote roterende caleidoscoop.

    

Het is een verhaal over de natuur van de mens om zich te verweren tegen al dat gedraai van de wereld door zich te nestelen in eigen gewoontes en rituelen, om een woonst te vinden tussen verleden en toekomst, tussen geboorte en dood, tussen twee tegen elkaar instromende bewegingen.

    

Die wentelingen van motieven vertakken zich vanuit de grote wereld eindeloos tot in het kleinste schakeltje van het individu: "Individuum est ineffabile" - het individu is onuitsprekelijk.

    

Zo zijn de schilderijen van Basso niets anders dan zelfportretten van de lokale mens tegen de achtergrond van het immense.